"Mensen sterven zonder familie om zich heen"

Heel wat N-VA-verkozenen zijn tewerkgesteld in de zorg. Lees hier het verhaal van ons gemeenteraadslid Filip hoe hij als spoedverpleegkundige de coronacrisis ervaart. 

‘Op Paasmaandag ben ik tewerkgesteld in de Covidzone. Na ons een eerste keer te hebben omgekleed, begeef ik me rechtstreeks naar de kleedkamer van de Covidzone. Ik trek boven mijn verpleegtenue het beschermingspak aan. Samen met een arts en vier verpleegkundigen verblijf ik in de covidzone, die ik op geen enkel moment mag verlaten.’ Aan het woord is Filip Terryn, spoedverpleegkundige in Ziekenhuis Waregem en N-VA-gemeenteraadslid in Deerlijk.

Het ziekenhuis kent door de komst van het Covid-19-virus heel wat tijdelijke reorganisaties. We krijgen dagelijks mails met de nodige instructies. De spoedafdeling is ingericht in twee gedeelten: een Covidzone en een niet-Covidzone. Ook de dienst intensieve zorgen wordt gesplitst

Patiënten die zich aanmelden op spoed worden een na een in de garage getrieerd door een triage-arts. Dat gebeurt achter plexiglas, om de hulpverleners te beschermen. Aan de hand van een aantal vragen verwijst de triage-arts de patiënt door naar de Covidzone of de niet-Covidzone. Bij verwijzing naar de Covidzone wordt de patiënt afgehaald en daar verder onderzocht en behandeld. De anderen gaan naar de niet-covidspoedafdeling.

We werken in dubbele shiften. Voor beide spoedgedeelten is personeel nodig. De operatieverpleegkundigen die zijn vrijgekomen, doordat operaties voorlopig niet doorgaan, worden ingezet op de spoedafdeling. Er heerst een sfeer van samenhorigheid tussen het medisch personeel onderling.

We krijgen veel telefoontjes van bezorgde familieleden met de vraag hoe het gaat met hun familielid. De afstandsrijen van familieleden die verse kledij komen brengen in afgesloten zakken, doen vreemd aan. Het is ongezien.

Hetgeen me het meeste aangrijpt, is dat families niet binnen mogen in het ziekenhuis. Vooral wanneer mensen sterven zonder familie om zich heen. Ik denk vooral aan de familieleden zelf die ‘op afstand’ afscheid hebben moeten nemen van hun dierbaren.

We voelen veel waardering en solidariteit van buiten het ziekenhuis. Van verschillende handelaars uit de streek krijgen we taart, belegde broodjes, pizza, pitta en snoep. Zelfs sterrenchef Berto verraste het werkende personeel op Pasen met een maaltijd.

Op Paasmaandag ben ik tewerkgesteld in de Covidzone. Na ons een eerste maal te hebben omgekleed, begeef ik me rechtstreeks naar de kleedkamer van de Covidzone. Ik trek boven mijn verpleegtenue het beschermingspak aan. Samen met een arts en vier verpleegkundigen verblijf ik in de Covidzone, die ik op geen enkel moment mag verlaten.

Alle vermoedelijk besmette patiënten worden onderzocht en krijgen de eerste behandelingen. Op het einde van de shift trek ik het Covidpak uit en begeef ik me naar de kleedkamer, waar ik een douche neem.

Daarna fiets ik terug naar Deerlijk. Soms is het wel nodig om een beetje uit te waaien. En dan de volgende dag opnieuw paraat.

Vind nog meer verhalen op deze link.